ภาษีป้าย คือ ภาษีที่จัดเก็บจากป้ายที่แสดงชื่อ ยี่ห้อ หรือเครื่องหมายการค้าของผู้ประกอบการเพื่อเอาไว้ใช้ในการหารายได้ ไม่ว่าจะแสดงหรือโฆษณาไว้ที่วัตถุใดๆ ด้วยอักษรภาพหรือเครื่องหมายที่เขียน แกะสลัก จารึก หรือทําให้ปรากฏด้วยวิธีอื่นๆ ดังนั้นทุกๆป้ายที่เป็นการโฆษณาเพื่อหารายได้ก็จะต้องเสียภาษีป้ายทั้งสิ้น
ตามมาตรา 50 ได้ระบุเอาไว้ว่า “ให้บุคคล ห้างหุ้นส่วน บริษัท สมาคม หรือคณะบุคคลผู้จ่ายเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40 หักภาษีเงินได้ไว้ทุกคราวที่จ่ายเงินได้พึงประเมิน” ดังนั้นผู้มีหน้าที่หัก ณ ที่จ่ายก็คือนายจ้างผู้จ่ายเงินได้ให้แก่ลูกจ้างนั่นเอง
โดยปกติแล้วเอกสารที่เอาไว้ใช้เป็นหลักฐานในการจ่ายเงินขององค์กรคือใบเสร็จรับเงิน อย่างไรก็ตามในบางกรณีผู้ประกอบการไม่สามารถขอใบเสร็จรับเงินจากผู้ขายได้ อาจเนื่องมาจากผู้ขายเป็นบุคคลธรรมดาไม่ได้มีการจัดทำเอกสารอย่างเป็นทางการ หรือออกเอกสารให้ถูกต้อง ดังนั้นทางกรมสรรพากรจึงได้มีการจัดทำ คู่มือการจัดทำเอกสารประกอบการลงบัญชีที่สามารถเป็นรายจ่ายทางภาษีได้ เพื่อให้ผู้ประกอบการนำมาศึกษาเป็นแนวทางว่าจะต้องทำอย่างไรกรณีที่ผู้ขายไม่มีใบเสร็จรับเงินให้ ซึ่งทางสรรพากรได้แนะนำให้สามารถทำใบรับเงิน ใบสำคัญรับเงิน ใบรับรองแทนใบเสร็จรับเงิน แทนใบเสร็จรับเงินได้
บิลเงินสด คือ เอกสารที่ผู้ขายออกให้แก่ผู้ซื้อเมื่อผู้ขายได้รับชำระเงินค่าสินค้าหรือบริการจากผู้ซื้อเพื่อเป็นหลักฐานในการซื้อขาย โดยส่วนใหญ่แล้วบิลเงินสดจะถือว่าเป็นเอกสารที่ไม่ได้เป็นทางการมากนัก เมื่อเทียบกับใบเสร็จรับเงิน ดังนั้นบริษัทส่วนใหญ่จึงมักออกเอกสารที่เป็นทางการอย่างใบเสร็จรับเงินมากกว่า
สลิปเงินเดือน คือ เอกสารที่บริษัทออกให้แก่พนักงานเพื่อเป็นหลักฐานในการจ่ายเงินเดือน และแสดงรายละเอียดต่างๆ เกี่ยวกับเงินเดือนของพนักงานในงวดนั้นๆ
หนังสือรับรองเงินเดือน หรือ ใบรับรองเงินเดือน เป็นเอกสารที่บริษัทผู้ว่าจ้างออกให้แก่พนักงาน เพื่อยืนยันสถานะการทำงาน ข้อมูลเงินเดือน และข้อมูลอื่นๆของพนักงานคนดังกล่าว
บิล Vat เป็นชื่ออย่างไม่เป็นทางการที่เอาไว้ใช้เรียกใบกำกับภาษี ซึ่งเป็นเอกสารที่ผู้ประกอบการที่จด Vat มีหน้าที่ต้องจัดทำและออกให้แก่ผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการ เมื่อมีการขายสินค้าหรือให้บริการเกิดขึ้น โดยในเอกสารจะแสดงมูลค่าของสินค้าหรือบริการ และจำนวนภาษีมูลค่าเพิ่มที่ผู้ขายเรียกเก็บจากผู้ซื้อ เพื่อนำส่งภาษีให้แก่กรมสรรพากรในเดือนถัดไป
ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ (Allowance for Doubtful Accounts) หมายถึง จำนวนเงินที่บริษัทคาดว่าจะเรียกเก็บจากลูกหนี้ไม่ได้ หรือบริษัทคาดว่าจะไม่ได้รับชำระเงินคืนจากลูกหนี้
กำหนดรายการย่อที่ต้องมีในงบการเงิน คือ ประกาศจากกรมพัฒนาธุรกิจการค้าเกี่ยวกับการจัดทำงบการเงิน เพื่อให้รูปแบบงบการเงินที่จัดทำขึ้นแต่ละบริษัทออกมาในแนวทางเดียวกันตามประกาศนี้
ใบเพิ่มหนี้ เป็นเอกสารทางบัญชีและภาษีที่มีความสำคัญต่อผู้ประกอบการที่จด Vat เนื่องจากเป็นเอกสารใบกำกับภาษีประเภทหนึ่ง ในกรณีที่ผู้ประกอบการได้ขายสินค้าหรือให้บริการ และต่อมามีเหตุให้ภาษีขายที่คำนวณจากมูลค่าของสินค้าหรือบริการมีจำนวนเพิ่มขึ้น ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน ให้ผู้ประกอบการจดทะเบียนนำภาษีขายที่คำนวณจากมูลค่าของสินค้าหรือบริการที่เพิ่มขึ้นนั้น มารวมในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่ม จึงเป็นเหตุผลที่ผู้ประกอบการต้องออก “ใบเพิ่มหนี้” ให้แก่ผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการ เพื่อเป็นเอกสารในการบันทึกบัญชีและนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มให้ถูกต้อง